Oxidación da froita

Para facer o  experimento necesitamos unha mazá, un limón, un coitelo, catro pratos pequenos, xeo e un anaco de plástico. Cortamos catro anacos da mazá. Os anacos teñen que ter, aproximadamente, o mesmo tamaño. 

- No prato número uno colocamos un dos anacos de mazá. - Envolvemos co plástico outro anaco de mazá e colocámolo no prato número dous.

 - No prato número tres poñemos outro anaco de mazá e engadimos un pouco de mollo de limón.

- Por último, no prato número catro poñemos o último anaco de mazá e cubrímolo con xeo.

Transcorridos uns trinta minutos vemos o estado en que se atopan os anacos de mazá:

- O anaco de mazá número uno escurécese.

- No anaco número dous o cambio de cor é menor.

- Nos outros anacos de mazá non se aprecia cambio de cor.

A  oxidación é unha reacción química que se produce na froita ao reaccionar co osíxeno do aire. No noso experimento apréciase facilmente pola  coloración escura que adquire a superficie da mazá.

A  oxidación da froita pode retardarse por refrixeración ou envolvéndoa cun plástico para que o osixeno non entre en contacto coa froita.

Outra opción para retardar a  oxidación é engadir un pouco de zume de limón á froita. O zume de limón contén vitamina  C (acedo  ascórbico) que actúa como antioxidante. É por isto que en moitos restaurantes as ensaladas de froita levan un pouco de zume de limón que mantén os anacos de froitas coa súa cor orixinal.